Kom je spelen? Met behulp van spel leren we als kind op ons beurt wachten, winnen, verliezen, incasseren, geduld hebben en samen spelen. Voor volwassen lijkt het misschien nutteloos, maar ook voor ‘ons’ heeft spelen wel degelijk belangrijke functies. Spelen leidt tot positieve emoties, waardoor we veerkrachtiger worden en de wereld beter aan kunnen, we maken contact met elkaar en het zorgt voor sociale cohesie. Die voordelen worden door het dierenrijk volledig omarmd: ook oudere dieren spelen nog volop op latere leeftijd, daarentegen zijn wij homo sapiens het een beetje verleerd.
Maar… Waarom eigenlijk? vraag ik me af.
Ik kom uit een klein dorpje in Gelderland, waar veel gespeeld werd. Door jong én oud. Misschien omdat er verder bar weinig te doen was, maar het leidde in ieder geval tot hilarische taferelen. Zoals het in de zomer wel eens voorkwam dat er watergevechten ontstonden waarbij iedereen uit de straat, kinderen, volwassenen, opa’s en oma’s hun waterpistolen, emmers en waterballonnen tevoorschijn toverden om elkaar te bekogelen. Buurtgenoten die net thuiskwamen uit het werk en hun auto parkeren, werden omsingeld door de buren en verwelkomd als nieuwste slachtoffer van het speelveld: onze straat. Het droeg bij aan de gemoedelijke sfeer waar iedereen bij elkaar aan kon kloppen voor hulp.
Dit soort situaties bleek een rode draad te zijn in mijn leven. Toen ik 19 was, volgde ik samen met tientallen andere creatievelingen de vooropleiding van de kunstacademie in ‘s-Hertogenbosch. De opleiding was gevestigd in een oude brandweerkazerne dat op de nominatie stond om gesloopt te worden. Een broedplaats voor creatieve uitspattingen en zo ook voor spel. We speelden ongegeneerd verstoppertje met klasgenoten variërend in de leeftijd 17 tot 28 (een super work-out by the way) en versloegen het wereldrecord Twister (Guinness Book of Records, waar was je?). De sfeer was vrij, open en gemoedelijk en zorgde ervoor dat je echt jezelf kon zijn.
Na mijn afstuderen – ik had inmiddels ook een marketingopleiding achter de rug – startte ik bij Cosmo Entertainment. Hier zag én ervoer ik hoe entertainers zorgden voor een onvergetelijk dagje uit waar vakantiegasten met warme gevoelens op terugkeken. Dat lieten ze weten in de reviews van de hotels en vakantieparken. Mensen nemen tijdens hun vakantie de tijd om samen leuke dingen te doen met – je raadt het al – onder andere spel. Qualitytime samen zorgt voor onderlinge binding, positieve emoties en warme herinneringen.
Alles bij elkaar opgeteld kan spelen dus ook waardevolle voordelen bieden voor teams. Maar waarom gebeurt dit dan zo weinig op de werkvloer? Oké, sommige bedrijven hebben tafeltennistafels. Dat is inderdaad een goed voorbeeld van spel op de werkvloer, maar ik denk dat er meer mogelijk is dan dat, en dat is de reden waarom ik WerkBende ben gestart. Ik wil antwoorden vanuit de wetenschap. Over de voordelen van spel en spelende collega’s. Wat is de juiste balans tussen spel en werk? En wat is de waarde van de werkspellen en workshops van WerkBende?
Vind je dit onderwerp interessant? Misschien loop je dan tegen dezelfde drempels aan als ik: al een tijdje doe ik onderzoek naar bovenstaande vragen, maar vond maar bar weinig antwoorden. Daarom ga ik de komende tijd op onderzoek uit. Ik interview experts, antropologen en wie dan ook met een wetenschappelijke achtergrond en deel de learnings, lessen én successen hier, met jou.
Op de hoogte blijven van mijn zoektocht? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief via de optie in de footer. Ben jij zo'n expert en wil je met me in gesprek? Leuk! Stuur dan een mail naar hallo@werkbende.nl.